Jak doceniać małe rzeczy?

Był piątek po południu, za oknem szaro i wszędzie rozchlapany, brudny śnieg. Ludzie na przystankach skuleni i zdenerwowani bo tramwaj spóźnia się już dobre dziesięć minut. Zamyśliłam się i od razu jakoś zniknął mi dobry humor.

Za niecałą godzinę kolokwium, na które nie uczyłam się za dużo, potem nudne wykłady aż do dwudziestej i do tego ta pogoda, wszystkiego się odechciewa. Dlaczego ja nie mieszkam w wiecznie słonecznych Włoszech albo Hiszpanii ? Ech… ci to mają życie. Tramwaj nadjechał i wsiedliśmy do zatłoczonego wnętrza. Na następnym przystanku wsiadła młoda i bardzo ładna dziewczyna z białą laską w dłoni. Po chwili powiedziała nieśmiało do stojącej obok starszej pani

-Przepraszam, czy jedzie pani w stronę przystanku X?

-Tak moje dziecko, ja nawet na nim wysiadam – odpowiedziała emerytka.

Może mi pani powiedzieć kiedy to będzie? Zawsze jeździłam wszędzie z mamą, ale wczoraj zabrało ją pogotowie i chciałam ją odwiedzić.  – powiedziała nieco speszona.

W tramwaju jakoś nagle ucichło, a mi zrobiło się potwornie, potwornie głupio…

ZAPOMINAMY DOCENIAĆ

Uświadomiłam sobie to, że mamy wszyscy naprawdę wiele dobrych rzeczy w życiu, ale traktujemy je jako coś oczywistego, tak jakby się to nam należało i już. Ciągle narzekamy, że nie mamy wystarczająco pieniędzy na jakieś wymarzone wakacje, dom albo srebrny zegarek podczas, gdy ktoś cieszy się, że ma za co kupić coś do jedzenia. Wiem, że to brzmi banalnie i w teorii każdy o tym wie, ale warto pamiętać i doceniać to wszystko co mamy, póki nie jest za późno.

Ta dziewczyna może nawet nigdy nie widziała swojej mamy, nie zobaczyła promieni słońca albo srebrnej tafli jeziora czy zachodu słońca. Mimo to była uśmiechnięta, doceniała chwile. Nie biegnij tak codziennie i idąc do pracy zatrzymaj się na moment, popatrz na zieleń, na kwiaty, poczuj ciepło słońca na swojej twarzy. Doceń to, że możesz to wszystko obserwować i po prostu żyć.

PRZEŁOM

Często abyśmy zauważyli jak wiele w życiu mamy, musi się wydarzyć coś drastycznego, traumatycznego. Najczęściej jest to wypadek lub choroba. Zazwyczaj wtedy żałuje się, że nie szanowaliśmy zdrowia wystarczająco, że nie byliśmy uprzejmi dla najbliższych, że może za mało okazywaliśmy jak ich kochamy. Niejednokrotnie wtedy jest za późno by cofnąć czas i naprawić te błędy.

Wpis ten będzie krótki bo w zasadzie nie mam tu niczego do dodania – tu wszystko jest bowiem krótkie i proste. Ma on na celu tylko i aż przypomnieć  o tym, co najważniejsze.

Doceniajcie ciągle i bez przerwy tak, żebyście nie musieli nigdy  żałować…